Αμπντουλάχ, ιμπν Χουσεΐν ή Αμπντ Αλλάχ, ιμπν αλ-Χουσεΐν

(Μέκκα 1882 – Ιερουσαλήμ 1951). Βασιλιάς της Ιορδανίας (Υπεριορδανία τότε). Γιος του Χουσεΐν ιμπν Αλή, βασιλιά της Χετζάζ, προοριζόταν, σύμφωνα με τα αγγλικά σχέδια, για βασιλιάς του Ιράκ, ενώ ο αδελφός του Φεϊζάλ θα βασίλευε στη Συρία. Όμως, μια σειρά γεγονότων είχαν ως αποτέλεσμα στο τέλος του Α’ Παγκοσμίου πολέμου να γίνει βασιλιάς του Ιράκ ο Φεϊζάλ, ενώ o Α. ανακηρύχθηκε το 1920 εμίρης της Υπεριορδανίας. Έχοντας στήριγμα στη Μεγάλη Βρετανία, επιδίωξε να θέσει υπό την κυριαρχία του μια εκτεταμένη περιοχή, τη Μεγάλη Συρία, η οποία θα περιλάμβανε την Υπεριορδανία, την Παλαιστίνη, τη Συρία και τον Λίβανο· αναγκάστηκε όμως και πάλι να εγκαταλείψει τις φιλοδοξίες του και να περιοριστεί στον τίτλο του βασιλιά (1946). Δύο χρόνια αργότερα, και ενώ είχε ήδη ιδρυθεί το κράτος του Ισραήλ, τα στρατεύματα του Α. πέρασαν τον Ιορδάνη και έφτασαν μέχρι την Ιερουσαλήμ, όπου η μάχη για την κατάκτηση της πόλης κράτησε πολύ. Τον Δεκέμβριο του 1948 μια συνέλευση που συνήλθε στην Ιεριχώ διακήρυξε την ένωση της Παλαιστίνης με το βασίλειο της Υπεριορδανίας και o Α. ανακηρύχθηκε βασιλιάς της Ιερουσαλήμ, γεγονός που προκάλεσε τις διαμαρτυρίες των αραβικών κρατών. Το 1949 η Υπεριορδανία προσάρτησε μέρος της Παλαιστίνης και πήρε την ονομασία Χασεμιτικό Βασίλειο της Ιορδανίας. Ο Α., που είχε πλέον προκαλέσει το μίσος των Αράβων εθνικιστών, δολοφονήθηκε από εξτρεμιστή το 1951. Τον διαδέχτηκε στον θρόνο ο γιος του Ταλάλ (1951-52) και μετά ο ανιψιός του Χουσεΐν. Ο βασιλιάς της Ιορδανίας Αμπντουλάχ (αριστερά), στη διάρκεια στρατιωτικής παρέλασης.